Ҳар бир инсон келажакда қандайдир касб эгаси бўлади. Қандай касб эгаси бўлмасин, ҳар бир инсон инсофли, иймонли, меҳрибон бўлмоғи лозим.

“Олим бўлгунча, одам бўл”, деган мақол бор. Олим бўлмаса ҳам, одам бўлиши керак. Мен келажакда инсонларга ёрдамим тегадиган инсон бўлмоқчиман. Мен шифокор бўлиб, беморларни ширин сўзим билан, қўлимнинг енгиллиги билан даволамоқчиман. Албатта мен келажакда шифокор бўламан.

Лекин мен шифокорлик касбини ва журналистика касбини танламоқчиман. Журналистика касбини танлаганимдан мақсад, ҳатто шифокорликда ҳам керак бўлади. Чунки суҳбатлашишни билиш, ёки масалан  бирон бир касалликни қисқа лўнда тушунтириб беришни ўргатади. Қандай касб эгаси бўлишимга қарамай, ўз Ватанимга, оиламга ёрдам берадиган инсон бўлмоқчиман.

Умида АБДУЛЛАЕВА