Ҳаёл дарёсида бунчалар оқманг,

Одам боласи осмонга боқманг.

Камтар бўлинг, одил бўлинг,

Яхшилик ўйланг ёлғонни касб қилманг.

Тўғрини сўзланг,

Бу дунёда яхши ёмон ўтаверади.

Не қилганин билиб билмай кетаверади,

Унитманг Махшар куни.

Сўроқ саволда амалларингиз,

Ўз бошингизга етаверади.

Армонли дунёми шундай дедилар

Бир сўз билан дилларни вайрон этдилар.

Ҳақиқаттан кўп экан яхши ва ёмон,

Ҳар иккиси бошлар фақат ўз томон.

Вақти келса дўстларинг душманга айланар,

Тош отиб тухмат қилишар.

Чорасиз сиқилишинг билишар,

Қилмишидан хурсанд бўлиб юришар.

Мард қийналар, номардлар кўкрак керишар.

Хоҳлашар белинг доим эгилиб турса.

Юзинга оёқ қўйиб тепалаб юрса,

Йўқ демай хоб десанг.

Хизматдан қочмасанг ҳеч.

Бу дунё беш кунлик ўтиб кетади,

Билмайсан бошинга нелар етади.

Инсонсан ҳалол пок бўл,

Ғафлатда қолма Машхар кунинг унутма, азобда толма.

Санам РАҲИМОВА,
8-гимназия мактабининг 9 “Б” синф ўқувчиси