Баҳор ойининг ўрталарида Қирғизистонимизга Наврўзи олам кириб келди. Наврўз энг яхши, эсда қоларли байрамдир. Наврўзда оқибати йўқолганларнинг оқибати тикланади, қўни-қўшнилар бир жойга жам бўладилар. Узоқ-яқин қариндошлардан хабар олиниб, ҳол аҳволи сўралади. Бунда миллий таом -сумалак тайёрланилади. Бу сумалак минг дардга даво бўлиб ҳисобланилади. Сумалак тайёрлаётган инсонлар яхши ният билан қазон атрофида сумалакни кавлашиб яхши ниятларини, тилакларини тилайдилар. Биринчи бўлиб “Юртимизда тинчлик бўлсин”, – дейдилар. Тинчлик ҳам Наврўзнинг бизга бахшида қилган иноми. Наврўз байрами баҳор фаслининг элчиси демакдир.

Новдалар куртак очди,

Атроф ҳам кўркин сочди.

Вақтлар ҳам қочиб қолди,

Ранглари ҳам хилма хил,

Ўзин кўз-кўз қилади.

Замонлар ҳам ўтади,

Наврўз қачон қайтади.

Мен бу шеъримда Наврўз байрамини жуда қадрли, ғаниматли эканлигини айтмоқчи бўлдим.

Зарина СОЛИЕВА,
М. Собиров номли мактабнинг 10 “Б” синф ўқувчиси